A LA PARTIDA DE SU MARIDO, RUY GONZÁLEZ DE CLAVIJO, 1412 ¡Ay, mar brava, esquiva, de ti doy querella, fázes[me] que viva con tan grand mansella! Tenía meus amores que avÍa conoscido, gentil más que flores, onrado marido. Por servir señores, en ti es metido: dime adónde es ido, dó volvió la vela. El mi amor querido en el mi coraçón, de mí bien servido con grand devoçión, de aquí es partido non sé para dó; non sé tu traiçión si ronpió la tela. En su casa estava rico e asosegado, çiertas non pensava de en ti ser metido. El rey que lo amava, enbióle mandado qu'él tenía ordenado en la mar carrera. Para ir mensajero al rey Tavorlán, quel' daría dinero e un trujamán; diole marineros viscocho e pan. Por siempre lo avrán por noble en Castilla. Vendaval fazía aquesa mañana, levavan por vía a la trasmontana; derecho sería de ser en Triana, si tú ovieras gana, ya fuera en Sevilla. Dueña muy onrada, yo te aseguro asme valdonado, de nada non curo; mas esta vegada por buena fe juro que verná seguro por ti, qu'eres vela. Diote Dios poder que al que tú quieres algún bien fazer guíasle e non (le) fieres; quiérote prometer, si tú esto fizieres, doquier que estudieres, de servir tu estrella. Vivo en oraçiones, este es mi meneo, non vistré colores ni aun cuantra peo (?) fasta mis amores vengan, que deseo por ti, segund creo, non dará de espuela. Non avré alegranza nin podré reír, vivré en tristança, iglesias servir; por esta ordenança avré de venir fasta dél oír si es en Tudela. Si en la tu notiçia él era ya entrado, nol tomes cudiçia, pierde dél cuidado, nol fagas maliçia ni sea atormentado, dale tal guisado que venga a esta villa. Ave dél piedad qu'es de pocos días, en su moçendad corre tantas vías; Rey de Trinidad con las tres Marías le darán por guía al ángel que vuela. Creo en Dios del çielo, en Santa María, en santo evangelio, que non mentiría bendiçión de abuelo que lo trairía a ver a María que dexó pequeña. Yo fago promesa en vosos altares que si por mi puerta veo a Ruy González, de sacar de pena dos almas mortales e vestir dos fraires de fina burneta. ¡Ay, mar brava, esquiva, de ti do querella, fázesme que viva con tan grand mansela! |
Pois me voy sin falimento onde Deus tover per ben, dé vos Deus consolamiento que todo el mundo mantén. Señora de prez loada, do meu cor faze morada, me lexo en voso poder con que falledes plazer. Deus vos tena en su encomenda por que seades guardada de todo mal, sin contienda, de alegría acompañada, de lealtad bien guardada, por que en toda vosa vida amedes muy puramente a mí, que soy vaso serviente. Que por donde quier que fore voso seré sin dudança membrandon de gentil flor, de vosa gentil senblança por la qual mi coraçón sufrirá tribulaçión fasta que seja tornado ver voso viso adonado. Meus amigos, toda ora, quantos me queredes ben, confortad a mi señora que non cure de otra ren sinon de lexar tristura e venir en grand folgura, qu'el que ben atende aver non deve quexoso ser. Que non faré demudança della en ninguna guisa, que por firme lealtança amor me dio por devisa. Por lo qual a Deus plaziendo escriví así diziendo qu'el que bien está e se muda non faz como rex sesuda. PULSA AQUÍ PARA LEER LA RELACIÓN DEL VIAJE AL QUE SE REFIEREN ESTOS POEMAS |