Nuno Fernandes Torneol |
|
Levame amigo... |
LEVAME AMIGO QUE DORMIDELAS MAÑANAS FRIAS Levade, amigo, que dormidelas mañanas frias; todalas aves do mundo de amor cantaban: leda m'ando eu. Levade, amigo, que dormidelas frias mañanas; todaslas aves do mundo de amor cantaban: leda m'ando eu. Todalas aves do mundo de amor dician, do meu amor e do voso en mente habian: leda m'ando eu. Todalas aves do mundo de amor cantaban do meu amor e do voso i enmentaban: leda m'ando eu. Do meu amor e do voso en mente habian vos lli tollestes os ramos en que siian: leda m'ando eu. Do meu amor e do voso i enmentaban; vos lli tollestes os ramos en que pousaban: leda m'ando eu. Vos lli tollestes os ramos en que siian e llis secastes as fontes en que bebían: leda m'ando eu. Vos lli tollestes os ramos en que pousaban e llis secastes as fontes u se bañaban: leda m'ando eu. |
¡QUE COITA TAMAÑA HEI A SOFRER! ¡Que coita tamaña hei a sofrer, por amar amigo e non o veer!, e pousarei so lo avelanal. ¡Que coita tamaña hei a endurar, por amar amigo e non lli falar! e pousarei so lo avelanal. Por amar amigo e non o veer, nen lle ousar acoita que hei dicer, e pousarei so lo avelanal. Por amar amigo e non lli falar nen lle ousar a coita que hei mostrar, e pousarei so lo avelanal. Nen lle ousar a coita que hei dicer e non mi dan seus amores lecer, e pousarei so lo avelanal. Nen lle ousar a coita que hei mostrar e non mi dan seus amores vagar, e pousarei so lo avelanal. |
Vi eu, mia madre, andar as barcas eno mar, e moirome de amor. Foi eu, madre, veer as barcas eno ler, e moirome de amor. As barcas eno mar e foilas aguardar, e moirome de amor. As barcas eno ler e foilas atender, e moirome de amor. E foilas aguardar e non o pudi hachar, e moirome de amor. E foilas atender e non o pudi veer, e moirome de amor. E non o hachei i, o que por meu mal vi, e moirome de amor. pulsa aquí para leer poemas sobre mar/barcos |